کانی‌شناسی و ریزدماسنجی میانبارهای سیال کانسار باریم، روی و سرب باباشیخ، گلپایگان، اصفهان

کانسار باباشیخ در 5/3 کیلومتری شمال باختری شهرستان گلپایگان و در زون ساختاری سنندج- سیرجان واقع شده است. سنگ میزبان کانسار، سنگ­های کربناتی کرتاسه زیرین است، که عمدتا دولومیتی شده­اند. دولومیتی شدن در گستره وسیعی رخ داده است، در حالی که سیلیسی شدن در کانسار باباشیخ محدود است. کانی­شناسی کانسار نسبتا ساده و شامل باریت، اسفالریت، گالن و کانی­های فرعی شامل پیریت و تترائدریت می­باشد. مطالعات ریزدماسنجی بر روی کانی­های اسفالریت و کوارتز نشان می­دهد که میانبارها عمدتا دو فازی هستند (L>V)؛ این میانبارها از نظر دمای همگن شدن در سه گروه جای می­گیرند: گروه I با دمای همگن­شدگی بین 117 تا °C180 و فراوانی مشخص در °C160؛ گروه II میانبارهای سیال با دمای 180 تا °C245 و فراوانی مشخص در °C210 و گروه III با سیستم سه­تایی H2O-NaCl-CO2 و محدوده حرارتی بین 245 تا °C390 با فراوانی مشخص در °C315 که تنها در رگه­های کوارتز مشاهده شده است و به سیالات دگرگونی سنندج- سیرجان نسبت داده می­شود. مقدار شوری میانبارها بین 67/1 تا 76/21 درصد وزنی معادل نمک طعام تغییر می­کند. فرایند آمیختگی دو سیال یکی از عوامل مهم در نهشت فلز و کانه­زایی محسوب می­شود؛ در نتیجه بر اساس مشاهدات صحرایی، کانی­شناسی و مطالعه میانبارهای سیال، مدل کانی­سازی نوع دره می­سی­سی­پی برای کانسار باباشیخ پیشنهاد می­گردد.